Çocuk olmanın çağı yok, ister bir apartman dairesinde yada bir köyde yada eski bir zamanda hiç farketmiyor. Çünkü, insan hep aynı insan aslında, benim gördüğüm tek değişen kullandığımız eşyalar ve teknoloji...
masallarda farklı farklı hayvanlar genelde birbirleri ile dost olurlar. birbirlerinin dillerinden, hayallerinden anlarlar. konuyu nereye getireceğimi tahmin ettiniz :)) ya insanlar. aynı ırkın canlıları bu denli birbirinde farklı!
Benim de bir kaykayım var ama öylece köşede duruyor, tabi burdaki çocuk sokaklarda değil, öğrendiği bilgilerinin üzerinde kayıyor. Bir eğitim dergisine çizdiğim bir kapak çalışması.
Ama bir paraşütüm hiç olmadı ve uçak dışından gökyüzünde hiç uçmadım. Sanırım hayal edebiliyorum :)
işte içi dışı bir olmak bu mu acaba? yada "adamın içi temiz" sözünü bu resim anlatabilir mi acaba? yada... her neyse.. bana ilginç gelen şu ki: bu kadar kısa bir ömür için neden bu denli büyük ve karmaşık bir sanat var??
tıbbi illüstrasyon, PS + wacom. bu resmi Prof. Dr. Mehmet Kasım hocamın yakında yayımlanacak olan Sufizm ve Tıp ilişkilerini anlatan akademik bir kitap için çizmiştim. Çizerken kendisinden de çok şey öğrendiğimi ifade etmeliyim. Bana kalırsa, İbn-i Sina hala fikir olarak taptaze duruyor...